Farhad Jahanbeigi

Schmarotzende Drachen

Ohne dich zu leben
Im Treiben dieser Welt
So ein Leben, unwürdig eines Menschen,
wie das von Sklaven, die ihre Seele verkaufen
für ein Stück Brot
Wie unwürdig deine Anhänger sind!
Schmarotzenden Drachen ähnlich
ringen sie mit deinen Gedanken
Sie verbrennen alles in einem Sturmangriff
Mit Zügeln,
die niemand in der Hand hält
In diesem schrecklichen Getümmel einer Zeit von Körnern und Vögeln
Weder wünscht der Simorgh, sich ins Feuer zu stürzen,
Noch hat der Berg Qaaf einen Teppich, sich darauf zu setzen
Sag, an welcher Schwelle wirst du wieder erstehen
Sag, vor welchem Tor sollen wir dich erwarten
An welchem Morgen wirst du
Schreien angesichts der furchteinflößenden Sonne
In welcher finsteren Nacht lässt du deine Sterne regnen
Damit wir
Im Bann deiner Worte
Zu deinem Gesang
das Gebet der Freiheit sprechen
Du hast dich ans Schweigen der Mauer gewöhnt
Und wir im sinnlosen Geschrei
Der verlogenen Jünger des Teufels
Wir verkaufen unsere Seele
wie Sklaven
Und kaufen uns dafür
ein Stück Brot.

Aus dem Persischen übersetzt von Ali Abdollahi

Original auf Persisch

ترجمه به آلمانی علی عبداللهی

انگل‌اژدها
بی تو در کشاکش این دهر
زیستنی چنان
نە شایستەی انسان
بە سان بردگان
فروختن جان
بە بهای نان
دریغا کە ناشایستەاند
پیروان طریق تو
بە سان انگل‌اژدها
بە جان اندیشەات افتادەاند
می سوزانند
می تازند
و
لگامی کە در دست هیچ کس نیست
در این بحبوحەی هراس انگیز روزگار دانە و مرغ
نە سیمرغ هوای سوختن دارد
نە قاف فرشی برای هبوط
بگو از کدامین درگاە
حلول خواهی کرد
بگو کە در کدامین دروازە
چشم بە راهت می مانیم
کدامین بامداد
در هیبت آفتاب فریاد بر خواهی آورد